Unificación de Italia e Alemaña

A unificación de Italia foi o proceso histórico que ao longo do século XIX conduciu á unión de varios estados. Italia atopase fragmentada en varios reinos, alguns ocupados por Austria sendo o goberno unha monarquia constitucional. Sendo rei Victor Manuel II de Savoia. Comenaza un proceso de unificación do territorio. Factores:
- Intentos de independencia do Imperio Austriaco.
- Ideas de identidade comun, promobidas polo “Risogirento”.
- Acción das sociedades secretas que promovían o nacionalismo italiano.
- Interese da burguesia por instaurar un Estado Liberal, unificar territorio e eliminar fronteiras.
O proceso de unificación culmina no 1861, coa declaración de Victor Manuel II de Segovia como rei de Italia. Os impulsadores do proceso foron Cavour, Garigaldi.
Nace un novo estado con capital en Roma, caracterizado polos grandes desequilibrios economicos entre o norte e o sur, o norte era industrial e rico e o sur pobre e agrícola.

A unificación de Alemaña, foi un proceso político que tivo lugar a finais do século XIX e culminou coa creación do Imperio Alemán. Era
unha confederación xermanica formadapor 39 estados, Prusia era o estado mais industrializado é o seu chanceler era Otton Von Vismark sera o artice da unificación de Alemaña. Os diferentes estados da confederación foron unificadas. Foi dirixida polo reino de Prusia, sendo rei Guillermo I de Bismark o seu canciller. Factores:
- Sentimentos de nacionalidade e liberalismo, influido polo romanticismo Aleman.
- Obxetivo de Bismark era consolidar a Alemaña como unha gran potencia.
- Interese economico por parte da burguesa para ampliar mercaos internos ( eliminar fronteiras).

Lucia Fernández Vilarín


Fontes: libro de texto ciencias sociais, Wikipedia